“En die sok… dat doe ik”. Een kwalitatieve studie naar de moral distress en moral resilience van revalidatieverpleegkundigen bij het praktiseren van hun waarden met betrekking tot goede zorg.

Voor deze masterthesis is een kwalitatief onderzoek verricht naar de waarden van revalidatieverpleegkundigen met betrekking tot goede zorg en naar de wijze waarop moral distress en moral resilience zich bij hen manifesteren, wanneer deze waarden in het gedrang komen. Aan het onderzoek hebben 9 respondenten deelgenomen. Er zijn 7 interviews en 3 participerende observaties uitgevoerd binnen revalidatiecentrum Reade in Amsterdam. Voorafgaand aan de interviews hebben de respondenten kwalitatieve vragenlijsten ingevuld, die bij het interview zijn betrokken. Daarnaast is bij enkele interviewvragen gebruik gemaakt van symbolische kaartjes, die door de respondenten moesten worden aangewezen. Uit het onderzoek is gebleken dat zeven waarden voor revalidatieverpleegkundigen van belang zijn: zelfontplooiing, welzijn, gelijkwaardigheid, verbinding, aandacht, collegialiteit en eigen regie. Moral distress manifesteert zich bij hen in drie soorten situaties: ten eerste bij situaties met tegenstrijdige waarden, waarbij er een spanningsveld bestaat tussen de waarden zelfontplooiing en/of welzijn enerzijds en eigen regie anderzijds. Ten tweede bij situaties die worden veroorzaakt door de hoge werkdruk en de personeelssituatie op de werkvloer. Ten derde bij situaties die te maken hebben met de organisatie van het zorgsysteem. Gevoelens van machteloosheid waren de meest voorkomende vorm van moral distress. Om om te gaan met hun moral distress maken de revalidatieverpleegkundigen gebruik van vijf groepen strategieën van moral resilience: sociale steun, zelfregulerende capaciteiten, het gebruik van organisatiestructuren, betekenisgeving en proactief optreden. Daarnaast is er ook een disfunctionele groep strategieën aangetroffen in de data